نقشه روستاهای شهرستان ملکان
مَلِکانْ یکی از شهرهای جنوبغربی استان آذربایجان شرقی و مرکز شهرستان ملکان است. این شهر با ۲۷۴۳۱ نفر جمعیت در سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵ خورشیدی به عنوان سیزدهمین شهر پرجمعیت استان شناخته میشود. ملکان در جنوبشرق دریاچهٔ ارومیه و در محل اتصال استانهای آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی قرار گرفتهاست. این شهر با وسعت ۱۰۰۷ کیلومتر مربع (۲٫۲ درصد مساحت استان) بوده و فاصله آن با مرکز استان تبریز ۱۴۴ کیلومتر می باشد فاصله این شهر با برخی شهرها زنجان ۲۷۱ کیلومتر، خرم آباد ۶۰۲ کیلومتر، رشت ۴۶۴ کیلومتر، اردبیل ۳۲۶ کیلومتر، همدان ۴۰۳ کیلومتر، ساری ۸۷۰ کیلومتر، ارومیه ۱۶۷ کیلومتر، قزوین ۴۴۴ کیلومتر و تا تهران ۶۲۰ کیلومتر فاصله دارد. مردم ملکان آذربایجانی بوده و به زبان ترکی آذربایجانی صحبت میکنند.
به عقیدهٔ برخی از کارشناسان، چون ملکان در گذشته حاکم (ملک) زیادی داشته، از همینروی نام آن را «ملککندی» نهادهاند. به اعتقاد گروهی دیگر، پیشتر یکی از اربابان این شهر «ملکنیا» نام داشته و نام این شهر از نام این ارباب گرفته شدهاست. خاندان ملکی در این شهر از بزرگترین اقوام این شهر و آذربایجان هستند که در این شهر ساکن هستند. تیرههایی از این قوم در زمان صفویه به دستور شاه اسماعیل و بعدها شاه عباس به استانهای گیلان، لرستان، مازندران و قزوین کوچانده شدند.
شهر ملکان که پیشتر «ملککندی» خوانده میشد، پیشینهٔ تاریخی طولانی داشته و بهدلیل آب و هوا و موقعیت گذرگاهی مناسب، از گذشتههای دور مسکن اقوام مختلفی بودهاست؛ بهطوریکه از ۶ هزار سال پیش از میلاد، روستاهای عباسآباد و قوریجان از اصلیترین سکونتگاههای این منطقه بهشمار میرفتهاست.
تالاب عباسآباد (عباسآباد گلی) از ۵ تا ۶ هزار سال پیش از میلاد تا دورهٔ پهلوی در محل کنونی بیمارستان ملکان قرار داشتهاست. این تالاب فصلی که بر اثر بارندگیهای شدید هزارههای پیش از میلاد تشکیل میشد، باعث رونق کشاورزی در این منطقه شده بود.
قدمت سفالینههای یافتشده از تپههای روستای بایقوت به ۷ هزار سال پیش برمیگردد و شواهد گویای آن است که ساکنان این منطقه با سرزمین میانرودان ارتباطات فرهنگی گستردهای داشتهاند. همچنین خیشهای پیداشده در منطقهٔ ملکان که ۵ هزار سال قدمت دارند، نشانگر آن است که اصلیترین عامل یکجانشینی انسانها در این منطقه، موقعیت مناسب کشاورزی آن بودهاست.
شهر ملکان تا ۲۰۰ سال پیش، روستایی کوچک و کمجمعیت بوده که از سمت شرق به حمامی تاریخی{جمعه حمامی} و تپهٔ تیچانتپه و از سمت جنوب به زمینهای بایر و باغهای چمچمال محدود میشدهاست. این شهر در آن زمان به قاجاریان تعلق داشته و نصرتالسلطنه مالک آن بودهاست. در سال ۱۳۲۰ خورشیدی، نصرتالسلطنه مالکیت ملکان را به محسنی (اصغربقال) واگذار کرد و در سال ۱۳۲۴ خورشیدی نیز محسنی مالکیت این شهر را به نجف مددیان و مظفرخان صولتی انتقال داد. از سال ۱۳۲۴ خورشیدی به بعد، جمشیدخان اسفندیاری ملکیت ملکان را برعهده گرفت.
نقشه روستاهای شهرستان ملکان شامل ۵ روستا می شود.
نقشه ها شامل نقشه روستای گاودول غربی، نقشه روستای گاودول مرکزی، نقشه روستای گاودول شرقی، نقشه روستای لیلان جنوبی، نقشه روستای لیلان شمالی می شود.
این نقشه ها توسط معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۰ تهیه شده است.